HRI Camp- Week 2- Shushi

By: Indelisa Muro and Nanor Balabanian

After finishing up our camp in Akhpradzor, the Hidden Road Initiative embarked on a new adventure to Shushi, Kharabakh. Here our team was warmly welcomed by Zakar Keshishian and his outstanding Armenian youth choir known as Varanda. 

Our team could sense the different feeling of being in Karabakh. We were on war-torn land whose inhabitants had only gained their independence two decades ago. The choir was created more than 20 years ago by director Zakar Keshishian in order to give the children of Shushi a musical outlet and opportunity to express themselves. Since then, hundreds of Shushi children have joined the choir, despite the political turmoil in the country.  Every student at the camp came from a heroic family. Ever student was a hero. The nationalism was deeply rooted in their hearts and was echoed through their music. We were inspired to hear the choir perform the songs with such passion.


We spent most mornings visiting families, hearing stories from the war, listening to the young generation's dreams and aspirations, visiting beautiful museums, going on hikes in the beautiful hills and valleys of Shushi, exploring the capital, and spending time with one another. 


In the afternoons, we led our HRI camp alongside the Varanda choir, where we taught yoga, Armenian history, self-defense, dance, and art. The children got to choose the classes they were interested in and impressed us with their skills and talents.

To end our week in Shushi, we took the Varanda choir to the archaic church of Kantsasar where we sang inside the church and then had a lovely picnic nearby. On the bus-ride back, we shared several memorable moments that included children wholeheartedly singing Armenian and English songs and  our team members attempting to learn new Kharapakhian songs and phrases.


The following day, as our team was preparing to leave to Yerevan at 7 am, we were surprised by Zakar Keshishian and the choir. Standing in front of our hotel were Zakar and his older choir singers, holding a big home-made delicious cake with our names. After sharing a delicious breakfast and cake, we felt honored, respected and grateful to have worked with so many national heroes and artists and left feeling inspired and rejuvenated to continue. 

---

- Գրեց Սարգիս Ռշտունի


Վերջապէս Շուշի հասանք, արդեն հազիւ նոր մայրամուտ էր: 

Յաջորդ աւուրը ծանաւթացանք Շուշիի Վարանդա երգչախումբի ղեկավար՝ Տիար Զաքառ Քէշիշեանին հետ, որ մեր խմբին ներկայացուց, ապա՝ ծանաւթացուց սոյն երգչախումբի անդամներուն հետ: Հաճելի էր տեսնել երեխաներ եւ պատանիներ մաքուր եւ գոյնզգոյն հագուստներով եւ կոշիկներով: Անդադար խնդուկներով լի անձնաւորութիւներ, ազատ անկախ երեխաներ: 


6 աւուր եւ 24 ժամ խումբը իրար հետ ուղղիղ շփման մէջ էր, շատ համերաշխ ու մէկը միւսի համագործակցող անձնաւորութիւններ էինք, ուր կարողացանք յաղթահարել Ախպրաձոր գիւղական կեանքի դժուարութիւնները: 6 աւուր ծառայեցինք Ախպրաձոր, 6 աւուր ալ՝ ազատ Շուշիի մէջ, 12 աւուրուայ մէջ ահագին նոր կեանքի դասեր սորվեցանք աւելի գան մենք սորվեցնենք: 


Ախպրաձորը արդեն մերը դառցաւ, ժողովուրդը մեր, ջուրը մեր, հաց ու պանիր մեր եւ մեղուները մեր: 6 աւուր ալ ծառայեցինք ազատ Շուշին, որ համայն հայ ազգին թագն է, Շուշիի մէծ ծառայելով եւ Արցախի պատմութեան հետ ծանաւթ ըլլասն է արդեն կը հասկնաս թէ ի՞նչու Արցախի երեխաները ազատ են: Կը հասկնաս թէ ի՞նչու Արցախի նոր սերունդը աւելի փազմամիտ է գան Հայաստանի այլ շրջաներու երեխաներու հետ բախտատաց: Կը հասկնաս թէ ի՞նչու Արցախի նոր սերունդը ճարպիկ է: 


Այս բոլոր հարցերու պատասխանը հայոց արեւին պէս պայծառ է... յաղթանակն է: